Ik verstijfde. Alles wat ik zag waren ogen op mij gericht. Alles wat ik hoorde was mijn eigen hartslag die steeds sneller sloeg. Alles wat ik voelde was mijn gezicht die steeds warmer werd. Ik wist dat dit betekende dat ik helemaal rood werd. Ik stamelde wat zinnen. Kwam niet goed uit mijn woorden en viel stil. Het leek een eeuwigheid te duren tot de manager eindelijk zei: ‘Ok, geen probleem, we vragen Ad volgende week wel een update te geven.’
Ik had me nog nooit zo geschaamd.
In meetings waarin ik plots gevraagd werd ergens iets over te vertellen had ik moeite om mijn zegje te doen. Het lukte me niet om met rust en zelfvertrouwen te zeggen wat ik wilde zeggen op de manier waarop ik het bedoelde.
En ik voelde me gefrustreerd omdat ik wist dat ik op die momenten niet was wie ik in werkelijkheid was. Ik was slim en goed in mijn werk. Ik werkte hard, had ambitie en persoonlijkheid. En ik had een mening. Met vrienden was ik leuk en spontaan. Waarom kon ik niet mijn echte zelf zijn voor een groep?
Waarom vertel ik dit?
Omdat jij je hierin wellicht herkent en je dan weet hoe frustrerend dit kan zijn. Omdat het misschien in je loopbaan in de weg kan zitten.
De grootste angst
Deze quote van de komiek Jerry Seinfeld is me altijd bijgebleven: De gemiddelde persoon zou tijdens een begrafenis liever in de kist liggen dan een toespraak houden. Hij refereerde aan onderzoek waaruit zou blijken dat spreken voor een groep de grootste angst is van de meeste mensen. Nummer twee op de lijst is doodgaan.
Ik vraag me af of dat echt zo is. Maar wat ik inmiddels weet is dat mensen die denken dat ze presentatievrees hebben in werkelijkheid slechts een stap verwijderd zijn van hun echte vrees. Namelijk vrees voor het oordeel van anderen.
Andermans oordeel
Denk maar eens aan de laatste keer dat je een presentatie moest houden waarvoor je erg zenuwachtig was. Was dat niet, onder dat alles, als je echt totaal eerlijk bent met jezelf, vooral vrees over wat mensen zouden denken over je? Je wilde het goed doen en vooral niet falen?
Misschien was je bang dat ze zouden kunnen ontdekken dat je niet echt weet waar je over praat. Of dat je onvolkomenheden zouden worden ontdekt. Zelfs de meer gevorderde sprekers hebben nog steeds twijfels, zeker als ze buiten hun huidige comfortzone moeten presenteren.
Hoe ik dat weet? Omdat we allemaal mens zijn. En als mens hebben we onze ego’s en ons verleden. En daar zit het probleem. Hoe stappen we over dat ego en verleden heen om echt connectie te maken met ons publiek.
Authentiek spreken
Als je onbevangen voor een groep wilt spreken, vrij en ontspannen, moet je bereid zijn je masker af te zetten. Als je vol zelfvertrouwen je zegje wilt kunnen doen in meetings, je eigen magnifieke zelf wilt laten doorschijnen, in je kracht wilt staan, dan moet er niets tussen jou en je publiek staan. Je kunt dan met ze connecten omdat je spreekt vanuit een plek van helemaal OK zijn met wie je bent, volledig aanwezig bij jezelf en aanwezig bij je publiek.
De buitenkant
In mijn ervaring richten de meeste presentatietrainingen zich op de ‘mechanica’ van presenteren. De buitenkant. Wat je zegt (de inhoud) en hoe je het zegt (het presenteren zelf). En ja zeker, die mechanica zijn cruciaal voor goed spreken of presenteren voor een publiek.
Maar het oefenen van deze mechanica zijn niet de sleutel tot het echt vrij en ontspannen spreken voor welke groep dan ook. Ze zijn maar een deel van het verhaal. Er is een andere kant die bijna nooit wordt wordt belicht. Zeker niet op het niveau waarop het zou moeten omdat het zo belangrijk is.
De binnenkant
Die andere kant is je binnenwereld. Wat de meesten van ons niet realiseren is dat we een interne criticus hebben. Het is die stem in je hoofd die tegen je praat als je moet presenteren. Als het tot ons ‘spreekt’, dan spreekt het vanuit angst. Het is ons overlevingsinstinct. Hij probeert ons in onze comfortzone te houden omdat hij ons veilig wil houden, behoeden voor sociale afwijzing.
Hier wat voorbeelden van die interne stem. Misschien herken je ze wel:
‘Ik wil niet afgaan voor de groep’
‘Een kleine groep vind ik ok, maar meer dan 10 man, dan word ik nerveus’
‘Ik maak me zorgen dat het publiek meer weet dan ik. Vooral als mijn manager in de zaal zit’
‘Ik ben bang dat er vragen komen waar ik geen antwoord op weet’
‘Ik voel je niet voorbereid genoeg’
‘Ik hoop dat ik mijn tekst niet vergeet’
Die interne criticus staat tussen jou een je publiek en is de reden van je nervositeit. Succesvol spreken voor een groep (tijdens een (online) meeting of presentatie) gaat over in verbinding zijn met je publiek. Als je deze interne criticus vrij spel geeft tijdens je presentatie staat het moeiteloos en vrij spreken, in verbinding met je publiek, in de weg.
Moeiteloos spreken voor publiek
In de training Authentiek spreken voor publiek leer je moeiteloos spreken voor een groep, zonder oordelen over jezelf en zonder dingen die je blokkeren om onbevangen en vrij voor een groep te staan. We geven je hele simpele principes waarmee je aan het eind van de twee dagen zo voor de groep, vrij en ontspannen een boeiend verhaal vertelt, terwijl je in contact bent met je publiek.
Je leert om op een nieuwe manier, moeiteloos en vrij voor (online) publiek te spreken, echt in te contact zijn met je publiek.